In loving memory

In loving memory

21 maart 1973. Het is een zonnige dag. Het begin van de lente. Een jonge onderwijzer rijdt die woensdagnamiddag met vier van zijn leerlingen in zijn grijze VW Kever van Antwerpen naar Brussel, om er deel te nemen aan de Vlaamse zwemkampioenschappen. De rit was niet gepland, want hij vervangt een zieke collega. Voor zijn vertrek belt hij vanuit de school nog even naar zijn vrouw: “Schat, ik kan er die gasten zo’n plezier mee doen.”

In de late namiddag slaat het weer om. De lucht kleurt donkerpaars. Na de geslaagde zwemwedstrijd rijdt hij met vier gelukkige kinderen naar huis. Maar dan slaat het noodlot toe. Hij botst met zijn auto frontaal op een tegenligger en is op slag dood. Zijn leerlingen zijn zo goed als ongedeerd.

Nooit vielen er in de wereld meer doden in het verkeer dan in 1973. Maar deze leraar is voor mij meer dan een statistiek. Zijn inzet voor anderen onder het motto 'ik kan er iemand plezier mee doen' is tot vandaag een blijvende inspiratie. Zijn dood is een blijvende aansporing om mij in te zetten voor meer verkeersveiligheid.

In liefdevolle herinnering aan mijn vader Jozef Vereeck (1937-1973).