Belasten of besparen?

De Belgische Nationale Bank waarschuwde in haar laatste jaarverslag opnieuw voor de budgettaire crisis in België. Eind 2023 bedroeg het begrotingstekort 27 miljard euro of 4,6% bbp. Bij ongewijzigd beleid - zelfs zonder verhoging van de uitgaven voor defensie - zal het tekort oplopen tot 34 miljard euro of 5,6% bbp. Eerder noemde de Nationale Bank de openbare financiën al “onhoudbaar”, het slechtste resultaat in de Europese Unie door de overheidsschuld die blijft oplopen.

[Toevoeging 27.03.2023: Volgens een rapport van het Monitoringcomité van de federale overheid loopt het begrotingstekort bij ongewijzigd beleid tegen 2029 zelfs op tot 44,8 miljard euro, of 6,3 procent van het bruto binnenlands product.]

Hoe moeten de openbare financiën weer gezond gemaakt worden? Door te besparen of door meer te belasten? België kent een torenhoge belastingdruk. Toch zwaaien de linkse en Franstalige partijen met nog meer belastingen, zoals een vermogenstaks die uiteindelijk op de kap van de middenklasse terecht komt. De liberale en neoliberale partijen willen dan weer hard snoeien in de sociale zekerheid.

Hier klopt iets niet. Vlamingen werken keihard, betalen de hoogste inkomensbelastingen ter wereld (volgens de OESO) en ruim meer dan hun aandeel in de Belgische bevolking. En toch zou er nog meer moeten worden belast of geknipt worden in de pensioenen en sociale uitkeringen? Waar gaat al dat Vlaams belastinggeld naar toe? Waar zit het lek? Is het niet mogelijk om de rekeningen van de overheid op orde te krijgen zonder in de zakken van de Vlamingen te zitten? Natuurlijk wel. Het Vlaams Belang stelt 5 grote besparingswerven voor.

Ten eerste moet er bespaard worden op het politiek systeem door de afschaffing van de Senaat en de provincies. Ook het aantal parlementen en parlementsleden moet verminderd worden. Daar valt niet direct het grote geld te rapen, maar wel in de halvering van de partijfinanciering (een besparing van 37,5 miljoen euro) en een korting van 1 miljard euro op onze bijdrage aan de Europese Unie naar Nederlands voorbeeld.

Ten tweede moet er bespaard worden op de asiel- en migratiefactuur door de opvang van vluchtelingen in de eigen regio, een asiel- en migratiestop naar ons land en de beperking van de toegang tot onze sociale zekerheid voor wie hier 8 jaar legaal verblijft en minstens 3 jaar gewerkt heeft. Zo besparen we op de kosten voor de directe opvang van asielzoekers (ten bedrage van 1,1 miljard euro) en op de bijkomende kosten voor sociale uitkeringen, onderwijs en criminaliteit (tot 10 miljard euro per jaar).[1]

Ten derde moeten de interregionale transfers van Vlaanderen naar Wallonië afgeschaft worden (door de regionalisering van de belastingen en sociale zekerheid). Die transfers bedragen jaarlijks 8 miljard euro (13 miljard euro met rentetransfers) oftewel 40 miljard euro per legislatuur. Dat is een zware financiële aderlating voor Vlaanderen zonder dat Wallonië er beter van wordt! Kijk naar de hoge werkloosheid, lage werkzaamheid en penibele financiële toestand van Wallonië na decennia van miljardentransfers. Transfers zijn gewoon weggegooid Vlaams belastinggeld dat het falend beleid van de Waalse politici verdoezelt en elke prikkel wegneemt om een beter beleid voor de Waalse burgers te voeren.

Ten vierde moet er grote kuis gehouden worden in de nutteloze overheidssubsidies voor niet-kerntaken. In Vlaanderen gaat een derde van de begroting naar subsidies (17,8 op 51 miljard euro). Al deze subsidies moeten beoordeeld worden op hun effectiviteit en gericht zijn op de bevordering van de Vlaamse samenleving. Het Vlaams Belang wil daarom de miljoenensubsidies schrappen voor opleidingen zoals bv. 'konijnenfluisteraar', maar vooral aan organisaties die tegen de Vlaamse overheid procederen of een vreemde cultuur verbreiden.

Ten vijfde kan er – volgens prof. John Crombez en prof. Lieven Annemans (UGent) - makkelijk 3 à 4 miljard euro bespaard worden in de zorg zonder aan de kwaliteit en het aanbod te raken door het schrappen van medische overconsumptie (zoals dubbele tests). Ook op ontwikkelingssamenwerking (2,5 miljard euro) kan bespaard worden, als landen hun criminele en illegaal in ons land verblijvende landgenoten niet terugnemen.

En tenslotte moet er een activerend arbeidsmarktbeleid gevoerd worden, want hoe meer mensen er aan het werk zijn, hoe meer geld er in de schatkist vloeit zonder dat er in de zakken van de werkende Vlamingen wordt gezeten. We maken het Vlaanderen van morgen met de mensen die hier zijn. En dus dienen allochtonen buiten de EU een tandje bij te steken, want amper 44,6% van hen is aan het werk of op zoek naar werk.